نحوه عملیات جوشکاری

نحوه عملیات جوشکاری به چه صورت است؟ فرآیند جوشکاری معمولاً روی فلزات و ترموپلاستیک ها استفاده می‌ شود و حتی می توان آن را روی چوب نیز اعمال کرد. جوشکاری مقرون‌به‌صرفه ترین و کارآمدترین روش برای اتصال دائمی فلزات به‌حساب می‌آید. این عملیات، به چندین قطعه فلز اجازه می‌ دهد تا به همدیگر متصل شده و به ‌عنوان یک عنصر واحد عمل کنند.

مزایای جوشکاری

در بخش زیر به چند مورد از مزایای جوشکاری اشاره شده است:

• جوشکاری یک پیوند طولانی ‌مدت بین قطعات فلزی ایجاد می‌کند و به راحتی قابل شکستن نیست.
• جوشکاری مقرون‌ به ‌صرفه است زیرا مصرف مواد و هزینه‌ های ساخت را به حداقل می‌ رساند.
• امکان جوش انواع مواد وجود دارد.
• اتصالات جوشی استحکام بسیار خوبی از خود نشان می ‌دهند و اغلب با استحکام فلز اصلی مطابقت دارند.
• جوشکاری در مکان ‌های مختلف قابل انجام است.

محدودیت های مربوط به عملیات جوشکاری

در بخش زیر به چند مورد از محدودیت های مربوط به عملیات جوشکاری اشاره شده است:

• آنچه که کیفیت جوش را مشخص می کند، سطح مهارت جوشکار است.
• تعویض الکترود نه تنها زمان بر است، بلکه یک نواخت بودن کیفیت جوش را نیز زیر سوال می برد.
• در رابطه با تمیزکاری سرباره و حبس آن در قسمت های داخلی جوش، چالش هایی وجود دارد.
• الکترود مناسب برای تمامی فلزات وجود ندارد. به طور مثال، برای اینکه جوش کاری تیتانیوم و منیزیم را به درستی انجام بدهیم با محدودیت وجود الکترود مناسب روبرو هستیم.
• جوشکاری در برابر وزش باد، حساسیت نشان می دهد.

عملیات جوشکاری به چه صورت است؟

• اتصال فلز

برخلاف لحیم‌کاری، جوشکاری شامل فرآیندی با دمای بالا است که مواد پایه را  اغلب با افزودن مواد پرکننده ذوب می‌کند. با قرار دادن مواد در معرض حرارت شدید، حوضچه‌ای از مواد مذاب تشکیل می‌شود که پس از سرد شدن، پیوندی ایجاد می‌کند، که می‌تواند حتی قوی‌تر از ماده اصلی باشد. همچنین می‌توان فشار را در ترکیب با گرما یا به‌تنهایی برای ایجاد جوش اعمال کرد. برای جلوگیری از آلودگی یا اکسیداسیون پرکننده و فلزات مذاب، ممکن است از گاز محافظ استفاده شود.

• اتصال پلاستیکی

جوشکاری پلاستیک نیز برای اتصال مواد، به‌جز جوش محلول به حرارت متکی است. این فرآیند شامل سه مرحله است. ابتدا سطوح آماده‌ شده و سپس اعمال گرما و فشار انجام می ‌شود. در نهایت، به مواد اجازه داده می‌ شود تا خنک شوند و اتصال را تشکیل ‌دهند. تکنیک ‌های اتصال پلاستیک را می‌توان بر اساس فرآیند خاص به کار گرفته‌شده به روش‌های حرارتی داخلی و خارجی طبقه‌ بندی کرد.

• اتصال چوب

جوشکاری چوب شامل استفاده از حرارت تولیدشده توسط اصطکاک برای اتصال مواد است. این فرآیند با اعمال فشار زیاد به مواد آغاز می‌ شود و سپس حرکت اصطکاک خطی گرما ایجاد می‌کند و قطعات را به یکدیگر متصل می سازد. این فرآیند سریع چوب را قادر می‌سازد تا در عرض چند ثانیه بدون نیاز به چسب یا میخ به یکدیگر متصل شوند.

برخی روش های جوشکاری

در این بخش به بررسی جامع  تکنیک‌ های جوشکاری اشاره شده است:

• جوشکاری قوس فلزی محافظ (SMAW)

جوشکاری قوس فلزی محافظ که به جوشکاری الکترود دستی یا SMAW نیز معروف است. به دلیل سادگی یکی از قدیمی ترین و پرکاربردترین روش های جوشکاری است. برخلاف روش‌ های جوشکاری TIG و MIG که به سیلندر گاز متکی هستند، SMAW تحت تأثیر باد قرار نمی‌گیرد. در نتیجه، به‌ عنوان یک انتخاب محبوب برای جوشکاری در محیط های بیرونی در نظر گرفته می‌ شود.

• اصول جوشکاری الکترود دستی

در طول جوشکاری الکترود دستی، جوشکارها یک قوس الکتریکی بین قطعه کار و الکترود فلزی ایجاد می کنند. جریان الکتریکی که از الکترود عبور می‌کند آن را ذوب نموده و یک حوضچه جوش روی قطعه کار تشکیل می ‌دهد. این الکترود دارای پوششی است که حوضچه جوش را از خوردگی و آلاینده های محیطی محافظت می کند. این محافظ هدفی مشابه گاز محافظ مورد استفاده در جوشکاری TIG و MIG دارد.

سخن پایانی

در بالا به نحوه عملیات جوشکاری اشاره شده است. برخلاف لحیم‌کاری، جوشکاری فراتر از اتصال دو قسمت است. از گرمای شدید و گاهی اوقات فلزات یا گازهای اضافی برای اتصال ساختارهای فلزی به یکدیگر استفاده می‌کند که منجر به هم جوشی دائمی دو جزء می شود. برخی از معایبی که برای جوشکاری در نظر گرفته می شود نیز شامل این است که، جوشکاری به نیروی کار ماهر و دسترسی به برق نیاز دارد. فرآیند جوشکاری به انرژی قابل توجهی نیاز دارد که می ‌تواند خطراتی ایجاد کند. می توانید برای دریافت خدمات به وب سایت تاسیسات 22 مراجعه نمایید.